بررسی اتیولوژیک بیماریهای قارچی جلدی شایع در یزد

بررسی بیماریهای قارچی جلدی از نظر بهداشت عمومی در هر منطقه از کشور حائز اهمیت می باشد و شناسایی عوامل اتیولوژیک آنها که در مناطق مختلف متفاوت می باشد، ارزش بسیاری در پیشگیری و درمان آنها دارد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که بر روی 1054 بیمار مراجعه کننده با ضایعات مشکوک جلدی به آزمایشگاه مرکزی یزد انجام شد بیماران از نظر عفونت های قارچی بررسی شدند و همراه با تکمیل پرسشنامه نمونه گیری از ضایعه و آزمایش مستقیم و کشت انجام شد. 268 نفر مبتلا به بیماری قارچی جلدی بودند که 152 نفر مرد و 116 نفر زن بودند حداکثر شیوع بیماری در گروههای سنی 9-0 سال(15/45%) و 19-10 سال (75/25%) بود. عفونت های قارچی جلدی به ترتیب شیوع: درماتوفیتوزیس (70/84%)ـ تینه اورسی کالر (60/5%) ـ اریتراسما (22/5%) ـ کاندیدیازیس (73/3 % ) و تریکومیکوزیس اگزیلاریس (75/ %) بودند. عوامل اتیولوژیک آنها به ترتیب شیوع: تریکوفیتون ویولاسئوم، تریکوفیتون وروکوزوم ، میکروسپوروم کانیس، اپیدرموفیتون فلوکوزوم، تریکوفیتون شوئن لاینی، تریکوفیتون منتاگروفیت، تریکوفیتون روبروم، میکروسپروم جیپسئوم، کاندیدا آلبیکانس و نوعی کاندیدا spp بودند. از نظر بالینی انواع کچلی سر (1/55%)، بدن (3 /24%)، دست (3/8 %، پا (6/5%)، کشاله ران (2/5%)، ناخن (2/1%) و ریش و سبیل (3/0%) به ترتیب شیــوع دیده شد. اندوتریکس شایع ترین کچلی سر (2/45%) بود. اکتوتریکس (2/43%) فاووس (6/1%) به ترتیب بعدی بودند. 9 مورد عفونت فامیلی از نوع درماتوفیتوزیس دیده شد. 5 مورد دمودیسیدوزیس بود که در همه موارد صورت گرفتار بود. کچلی سر اولین و کچلی بدن دومین مورد بیماری مهم منطقه بود.